Albrecht Dürer is geboren in Neurenberg op 21 mei 1471. Toen zijn talent werd ontdekt door zijn vader is hij in de leer gezet bij een boekillustrator en schilder. Na een tijd is hij vier jaar gaan reizen om bij andere leermeesters in de leer te gaan. Na die vier jaar is hij weer teruggekeerd naar Neurenberg om te trouwen met Agnes Frey. Na drie maanden is hij weer vertrokken naar Italië, deels om de pestepidemie te ontsnappen. In zijn leven heeft hij veel gereisd om inspiratie op te doen, hij heeft twee keer gereisd naar Italië om onder meer inspiratie op te doen en te leren van de meesters. Een van zijn grootste opdrachtgevers was de Duitse keizer Maximiliaan uit de Habsburgers Dynastie. Deze man heeft hem bescherming gegeven tegen het kopiëren van zijn werken. Tijdens zijn carrière is hij ook in Nederland geweest. Hier ontmoette hij de landvoogdes van Nederland destijds genaamd Margaretha van Oostenrijk. Hij ontving veel steun van deze vrouw. Hij stond met name bekend om zijn houtsneden kopergravures en portretten.
Titel: Zelfportret
Jaartal: 1500 Dit zelfportret is een van zijn laatste zelfportretten. Het werk bevat veel donkere tinten. Een ander opvallende kenmerk is dat zijn handen in het midden bij elkaar komen, hierdoor lijkt het alsof hij een zegen uitspreekt. Dit werk wordt beschouwd als een van zijn beste werken. |
Titel: Rhinoceros
Jaartal: 1515 Rhinoceros is een houtsnede. Er zijn veel kopieën van gemaakt en verspreidt, hierdoor had dit werk veel invloed op de kunst. Dit werk werd als natuurgetrouw beschouwd tot de tweede helft van de achttiende eeuw. De neushoorn heeft ook echt bestaan en was een geschenk voor paus Leo X. |
Titel: Feast of the Rosary
Jaartal: 1506 Het werk is een olieverfschilderij. De vrouw in het centrum van het schilderij moet de hertogin Maria van Bourgondië vorstellen. Zij werd gezien als een representatief van de heilige maagd Maria. Het werk laat ook de typerende vorm zien van hoe Maria werd gezien, namelijk als een sekte-achtige leider. Een van de interessante dingen die mij was opgevallen tijdens het bestuderen van dit werk was het feit dat de gezichten van de baby’s lijken op die van lelijke volwassenen. Dit bleek voor destijds relatief normaal te zijn. Het was destijds ook normaal om kinderen als volwassenen neer te zetten. |
Jasper 2013